Əkbər Qoşalı
Şeirlər

 

 

2019­UN İLK ŞEİRİ

Yağışlar, yağışlar yağırdı nazla,

Çiçəklər, çiçəklər sığallanırdı;

Nə gözəl, nə gözəl əsirdi yellər,

Göllər beşiyində yırğalanırdı...

 

Quşlar yeni-yeni cəh-cəh vururdu,

Ovlaqlar, yaylaqlar yoxuydu hələ;

Çay öz yatağıyla tanış olurdu,

Ah, dünya qalaydı...  – qalmazdı belə...

 

Dərələr-təpələr şəkillənirdi,

Yer yerə bərkiyir, göy çəkilirdi...

Hər yer təptəzəydi, hər şey yepyeni,

Buludlar, buludlar nəsə deyirdi...

 

İlk kişi – ilk qadın gəldi göz-gözə, –

Şimşəklər, şimşəklər belə yarandı...

İlk dəfə uzandı əllər əllərə,

Barmaqlar toxundu, Ay paralandı...

(11 Ocaq­2019. Abşeron)

 

HƏSRƏTİN HEKAYƏTİ

İl yarım olmuşdu biz ayrılalı,

İl yarım deyirəm, zarafat deyil.

Şeytanın qıçını sındırdıq axır,

İkimiz də kövrək, ikimiz dəli...

 

Bilmirəm, həsrəti necə keçirib,

Bilmirəm, o zalım nə yeyib- içib?

Özümə çəkilib o aylar boyu,

İçimi yemişdim mən gizlin-gizlin. 

 

Bilirəm, daha çox həsrət çəkən var,

Bilirəm, tez küsüb-barışıb kimsə.

Söz var: od düşdüyü yeri yandırar,

Bizim ilyarımmız bəs edər bizə...

 

Deyirdim, nə geyər bu gün üçün o,

Qırmızımı geyər, qaramı, ağmı?

Qapqara geymişdi günü ağ olmuş,

Kəməri, çantası qıpqırmızıydı.

 

Deyirdim, ilk sözü nə olacaq, nə?

Sinəmə sığmırdı yarımcan ürək.

O gəldi, mən baxdım, ikimiz susduq...

unutduq ilk sözü, 

nə deyəcəkdik?..

 

sonrası: itotu, bağayarpağı... 

Elə bil dünəncə sağollaşmışıq...

Ah, mənim ilyarım yaşadıqlarım,

Ah, mənim hələ də yaşamadığım...

(Abşeron, Ocaq­2019)

 

* * *

 

Dünən biziydik orda – 

O kafe, o masada.

Bu gün iki gənc gördüm, 

bizim masamızdaca 

vermişdilər baş-başa.

Səndən nə gizlədim, elə qısqandım,

istədim içəri keçəm, səs salam... 

Ancaq 

demədiyin sözə ayıldıım...

Və ən yeyin addımla 

uzaqlaşdım özümdən...

 

Dünən qaldı dünəndə

Dünən masada qaldı,

Kor cərrah bıçağıdı –

Xatirə işə gəlməz.

 

Guya neynəmişdik ki?

Sən öz telinnən oynadın,

Ürəyim mənnən oynadı.

Hər təbəssüm edəndə, 

çökəldi gözəl üzün

və mən zalımcasına dözdüm o gözəlliyə...

 

Dünən neynəmişdik ki? –

Bir az söhbət elədik 

və baxışdıq bir xeyli.

Sən Bakıdan danışdın, mən Daşkənddən,

Sən Bakını təriflədin, mən Daşkəndi;

Mən əslində səndən danışır, 

səni tərif edirdim,

yəqin, sən də düşündün ki, 

mən heç nə anlamıram,

anlamıram ki,

bir şəhəri bu qədər adamlaşdırmaq olmaz...

Nə dedinsə, sağ ol,

sağ ol, çox sağ ol.

Amma

mənim Bakılığım qoy hələ qalsın.

sənsə dəqiq Daşkəndsən –

həsrətin daş kimi düşür ürəyə. 

 

Dünən başqa dünəndi,

gah hər şeydən danışdıq,

gah hər bir sözə susduq,

üzə daldıq, 

üzdə qaldıq...

 

Dünən nəydi, 

nəydi dünən, İlahi?

Hər şeydən danışırdıq,

amma büsbütün sözlər 

gəlib-gəlib tıxanırdı bir yerdə.

Hər şeydən danışırdıq, 

amma o hər şey dediyin 

tək bircə kəlməyə xidmət edirdi –

ikimiz də bilirdik, 

noolsun, ikimiz də deyə bilmirdik...

 

Sahi, nə deyəcəkdik?

Məndən heç soruşma,

Mən nə dediymi bilmirəm, 

zalim,

Sənsə bildiyini demirsən 

 

Bu gün o iki cavan

dirsək qoyan masada 

  ürək qoyub gəlmişik,

    onlar hardan biləcək?..

Eh, hardan bilsinlər ki,

dünən elə ordaca 

  necə vurub ürəklər,

  boğaz necə quruyub,

  topuq çalıb necə dil?

 

Nəydi kafenin adı? – 

birdə geri dönməyim.

Sən də xatırlamazsan,

Sevgistan olsun –

İki nəfərçün bir ad...

 

Dünən dünəndə qaldı,

Dünən qaldı masada.

Kor cərrah bıçağıdı,

xatirə işə gəlməz...

2019

 

ÜSKÜP LÖVHƏSİ

Axşam düşür, dükanlar bağlanır, 

hər dükanda sönən işıq 

bir küçə fənərinə daşınır sanki...

Dükanlar bağlanır, kafelərsə açıqdı.

Şəhərin ən hündürdabanlı qızıyla gedən oğlanın 

ürəyi açıqdı,

hündürdabanın kürəyi...

Qarşıda barda açıqdı, camedə,

gənclər nə bara, nə cameyə girir,

bir bağlı qapını açıb, özlərinə çəkilir...

Burda – 

mən əyləşən kafedə qulluqçu 

dağınıq fikrimi toplayır sanki: 

– Əfəndim, qəhvəmi, çaymı? –

Artıq bilirəm, 

burda qəhvələr çox tünddü, çaylar açıqdı –

“orta şəkəri türk qəhvəsi” deyirəm – 

necə olsa, yanında su var.

Ürəyim açılıb, nəsə –

hamıyla danışmaq,

hamıyla tanışmaq istəyirəm –

Bəzən bilməz insan – nəyə sevindiyini, 

necə sevindiyini...

Ancaq hər kəs öz işindədir,

mən də qapanıram özüm özümə.

Səfərə gedərkən 

yola düşməyə, 

səfərin ta ikinci günündəsə evə tələsirəm; 

Kafedə internet açıqdı, 

“elektron bilet”imə baxıram –

Sən demə, “Bakıya dönüş tarixi” açıqmış...

(Abşeron, 2018)