Rəfail Tağızadə
Şeirlər

 

 

DARIXIRAM

Qayıt gəl, ömrüm-günüm, 

səninçün darıxıram. 

Qayıt gəl ocağına,

başını qoyub sığın

üşüyən qucağıma.

 

İntizarın üzəcək

narahat ürəyimi, 

duydunmu, eşitdinmi

sənsizlik diləyimi?

 

Bu dərdi aramızda

sendən başqa kim bölər?

Mənim ürək qapımı

əzizləyib kim döyər? 

 

Qayıt gəl, ömrüm-günüm, 

qayıt gəl ocağına.

başını qoyub sığın

üşüyən qucağıma.

 

SƏNİ GƏTİRƏN YOL

Səni gətirən yol yaman uzandı...

Döngəmi çoxaldı, yolmu daraldı? 

Səni gözləməyə səbirim çatar, 

yollara baxmaqdan gözüm saraldı. 

 

Yol çəkən gözlərim ölçür yolları,

Sənin addım səsin gəlir gümanda.

Yolunu gözləmək yaman çətinmiş

səsini içinə çəkən zamanda. 

 

Mənə gələn yollar tanısa səni,

yüyürüb qolları üstünə alar.

Bir sipər bağlayıb yol kənarına,

baxan baxışları gözlərdən salar. 

 

Yollar etibarlı adam kimidi, 

qorxusuz, ürküsüz çatdırar səni.

O yolun sonunda dayanan kəsin

qoşa qollarına atdırar səni.

 

ZƏNG ETMƏK İSTƏYİRƏM

zəng etmək istəyirəm sənə

gecə saat ikidi.

kim götürəcək ev telefonunu?

bilmirəm.

sən götürsən,

soruşacaqlar kimliyimi.

deyə biləcəksənmi?

mən

başqa səs eşitsəm,

yavaşca asacam dəstəyi.

duyub çevriləcəksən

narahat yatağında,

telefon da

məəttəl qalıb büzəcək dodağını

 

axı mən niyə hər şeyi

telefona deməliyəm?.. 

 

BU QIZ ÜRƏYIMDƏN BAXIRMIŞ MƏNƏ

bu qız haralardan baxırmış mənə:

buluddan, payızdan, yazdan baxırmış,

qonşudan baxırmış... bir tin o yandan,

açıq pəncərədən, pərdə dalından,

günəşdən baxırmış, göydən baxırmış,

gecələr yatmayıb Aydan baxırmış...

 

haradan baxırsa, baxışı eyni,

sözü, hər söhbəti, naxışı eyni,

mənə hər yönəlik çağrışı eyni... 

bu qız ürəyindən baxırmış mənə,

bu qız ürəyimdən baxırmış mənə...

 

SÜKUTUN SƏSİ

 səni göymü apardı

sevmədiyin bu yerdən? 

daha işığın gəlmir

qaranlıq gecələrdən.

gecələr tam qaranlıq,

gündüz sükut içində,

uçub gedib səsin də

durnaların köçündə.

 

boğur yeri qaranlıq,

boğur sükutun səsi,

boşluğa düşən kəsin

kəsilibdi nəfəsi...

 

XƏYAL QANADLARI

Tənhalığın, bu təkliyin içində,

ay doğmayan, bu bitməyən gecədə

bir dəli yuxudan atlanıb, düşüb

işığı nə vaxtdır sönən evləri, 

özü öz içinə çökən evləri,

dərdin ortalığa tökən evləri

gəlib nəfəsimlə isidəcəyəm,

keçmişi içində dirildəcəyəm...

 

Bu uçuq evlərin divarlarından

sınıq baxışları yığıb bir yerə,

üfürüb tozunu, külünü töküb,

üzündən, gözündən, əlindən öpüb,

uşaqlıq illərin sığallayacam,

dağınıq saçları tumarlayacam,

səpilən, dağılan xatirələri

əlimlə-gözümlə qamarlayacam.

Olanı-ötəni əzizləyərək,

itəni-batanı çözələyərək,

atıb kədərimi gedən yollara,

ot basmış, kol basmış itən yollara,

düşüb xəyalların qanadlarından,

qurtulub bu özgə soraqlarından,

mən səni özünə qaytaracağam,

mən səni özümə qaytaracağam...

 

 

 

QOŞA KÖLGƏ

dünya dolu şəkildi:

albomu var, divarı var,

sərgi salonları var,..

amma içində

bircə dənə birgə şəklimiz yox...

kadramı yerləşmədik,

ya bizi görəndə fotoaparatmı dondu,

yanaşımı dura bilmədik,

küləkmi keçdi aramızdan,

dumanmı keçdi sıramızdan,

ya xəyalıq hansımızsa...

gəl tək-tək şəkillərimizi göndərək aya,

gecənin birində qoşa kölgə salar yola,

qol-qola...

 

QIŞ BULVARINDA GECƏ

Bu gecə Qış bulvarı

qış nağıllarındakı gecə tablosuna bənzəyir.

Qəribə bir sakitlik var Qış bulvarında.

Kafelər, oturacaqlar bomboş.

Sükutun halı xoş.

Bu yalqızlıq gecəsində, tənhalığın qoynunda

içindən Oymyakonun* soyuğu keçən

paltosunun boynunu qaldıran adam

bir baxışla isitmək istəyir özünü.

Bir bahar gülü boylanır sonuncu mərtəbənin

işığı sönməyən otağının pəncərəsindən.

Sən...

*– Rusiyanın Yakutiya vilayətində yerləşir. şimal qütbünə yaxın olan bu kənddə temperatur 71 dərəcəyə kimi enir.

 

UÇUQ EVDƏ PAYIZ

Bu evin divarı yoxmuş, İlahi,

külək xəyallarla savaşır yenə. 

Yanından uşuşan xəzan yarpaqlar

bir payız havası gətirir evə.

 

Bu gecə göy üzü nigaran, qəmli,

sərkərdan dolaşır qara buludlar.

Görən hara qaçıb, harda gizlənib

narahat gümanlar, nakam umudlar. 

 

Alovu alınmış, kösövü sönmüş,

bu soba külüylə oynayır indi. 

Baltası korşalmış, dəhrəsi itmiş

bu ev sütununu doğrayır indi. 

 

BIR OLAN ŞƏHƏRIMIZ

Bizim şəhərə oxşayırmı

təzə gördüyün şəhər?

Gündüzləri yuxulu,

Gecəsi də birtəhər.

 

Məmurlar adamlara

de, qəribə baxırmı?

Yorulub uzanan küçə

gecə dənizə axırmı?

Ağlaşmanın səsinə

ildırımlar çaxırmı?

 

Təzə gördüyün şəhər

bizim şəhərə oxşayırmı?

 

... Səni görüb üstünə

qara kölgə sərdisə,

sevincini üzündən

yavaş-yavaş dərdisə,

gün-gündən ağırlaşan

dərd üstə dərd gəldisə,

demək, səni tanıyıb

bir olan kədərimiz. 

Bir-birinə bənzəyir

Bir olan şəhərimiz...

 

KÖLGƏ

telini küləyə verən kölgən

sənintək addımlayır

küçə boyu.

sağına,

soluna keçir,

gedirsən, gedir,

yeyirsən, yeyir,

deyirsən, deyir...

gah arxasınca aparır,

gah arxanca düşüb

izləyir səni

daban-dabana,

sarılıb ayaqlarına

 

özünü qərib saydığın bu məmləkətdə

buludlar suzür başının üstündə,

kölgəni qovacaq

buludlar

 

GECƏ YOLÇUSU

Bu gecə tək qaldım bu tək otaqda.

Yatağı divara bənd olan evdə.

Alıb olanları, alıb qoynuna

mənimlə birlikdə yol gedir ev də.

 

Bu kupe otaqlar, vaqon otaqlar,

yeriyir gecənin qaranlığında.

Gedir-silkələyir günləri bir-bir

təkliyin xatirə toranlığında.

Ləngər vura-vura gedən bu qatar

rəngsiz xəyallara sarı yol alır.

Mənim hislərimin, duyğularımın

tutub əllərindən hara aparır?

 

Bu gecə xəyalım hardadı, harda?

Bu zülmət gecənin dar otağında.

Qolların gecənin boynuna salıb

bitirdi məni də öz yatağında.

 

***

 

Soyunub əynini təzə gəlintək

töküb paltarını ayaqlarına,

gecə yağışında yuyunub, təmiz, 

əlində xınası qurumamış qız... 

mən səni sevirəm, sevirəm payız,,,