Samir SƏDAQƏTOĞLU
Şeirlər

 

 

***

sən də belə tükəndin

və əridin qar kimi.

nə dost oldun dost kimi,

nə yar oldun yar kimi.

 

ruhum qıyma-qıymadı,

bir az məlhəm qıymadın.

sən də məni duymadın,

başqa adamlar kimi.

 

mən gedirəm sabaha,

salma məni günaha.

qarşımda durma daha

bir kağız divar kimi...

 

***

yenə də tənhalıq, yenə də təklik.

özüm öz içimi yeyirəm daha.

siqaret qutusu sirdaşım olub

şeirimi də ona deyirəm daha.

 

bax, indi bir mənəm, bir də ürəyim,

tanrı da yanına çağıran deyil.

dostların üzütək taleyim qara

bu baxtı yusan da, ağaran deyil.

 

qaçım bəd ayaqda, de, kimin üstə

hamının oduna bişən ürəyim.

gör, necə çırpınır səkinin üstə

ayağım altına düşən ürəyim...

 

***

Samir, dostum, əzizim,

bax bizi unutdular.

dediyimiz ən gözəl,

saf sözü unutdular.

 

elə unutdular ki,

izi də bilinmədi.

unudanın kim imiş

özü də bilinmədi.

 

gözəl bir eşq nəğməsi

boyat qaldı ortada.

yaşanmamış böyük bir

həyat qaldı ortada.

 

***

gözlərimdəki kədəri

görürsənmi, əzizim?

baxıb o kədərin içinə

gülürsənmi, əzizim?

 

ürəyim qəmlə əylənir,

ruhum məndən gileylənir.

xatirələrin iylənir,

bilirsənmi, əzizim?

 

çox rahatam sənsiz, niyə?

mən rahatam sən diz döyən

mən gedirəm sənsizliyə

gəlirsənmi, əzizim?

 

***

arada bir “Siz” vardı,

“Siz”i “sən” eləmisən.

eşqə, dərdə mübtəla

bizi sən eləmisən.

 

qısılmışam adıma,

çəkilmişəm odama,

mən çox isti adamam,

“buz”u sən eləmisən.

 

dağ üstən çəkib dağı

öyrəndin “ev” yıxmağı.

aramızda nifaqı,

sözü sən eləmisən.

 

***

saçlarının qoxusunu

apardı bu ayrılıq,

gözlərimin yuxusunu

apardı bu ayrılıq.

 

bir şəklin qaldı sənin,

şəklin də laldı sənin.

əlimdən aldı səni,

apardı bu ayrılıq.

 

bax, sevinə-sevinə

səni özgə evinə.

məni doğma ölümə

apardı bu ayrılıq...