Ruslan MOLLAYEV
Şeirlər

 

 

GÖZLƏRİNİ YUM...

Həsrət xurcunu var əynimdə,

ürəyinin hər döyüntüsündə

qırılıb düşmüş daş parçalarını yığıram.

Könlümün dəyirmanında üyüdüb

zirvədən səpirəm ki,

özünə dalıb oxuduğun musiqini

bir də dinləyim...                                  

 

AKUPUNKTURA

Düşündünmü nədən deyilir belə?

- Xoşbəxtlik insanın ovucundadır.

 

Nə qədər baxsaq da

görə bilmirik.

Görə bildiyimizi duymuruq nədən?

Boylanıb uzaqdan xoş an gəzirik,

xoşbəxtlik insanın əlində gəzir.

 

Əlimdən düşürdüb

qoymuşam küncə,

İynələr düzürəm əzalarına.

Donaraq tərpənmir, cəzadır, düşünür,

Demək,  xoş anların düşüncəsi var.

 

Ovcunu dizinin qapağına qoy,

ən uzun barmağın hara dəyirsə,

uzun ömürlülüyün səcdə yeridir.

Bilirsənmi nədir uzunömürlülük?

Qunuta yığılmış sarımtıl üfüq.

 

SƏNSİZ

Sonda adiləşməkdən qorxub

hislərini içində boğan sevgili,

həssrətdən solanacan

vüsala qovuşub soyumaq

gözəl deyilmi?

Gərək daha rəsmi olsun suallar,

eşqdən, sehrdən sən, sizə dönür... 

               

* * *

sən

bütün  gedən Şairlərin sevgilisi,

bütün anaların gəlinlərinə xas olan qadınsan,

bəlkə...

 

sən

bir çox şeir əvəzi cümlə

yenicə doğulmuş övladına baxan ilk baxış

kimisən.

 

sən

Adəmin damarında qana çevrilən torpaq,

narıncı ipək kimi  səmayla sevişib, pərvaz edən

gözəlliklərsən.

 

sən

zehində gerçək kimisən...

 

* * *

... oğru əlindən,

Aşiq sevgilisindən yaralanmışdı.

Müharibə illərində dolmuş palataların

dəhlizinə bənzəyirdi bu küçə.

Mələkləri xatırladan adamlar

yaxınlaşıb pıçıldayırdılar:

sağalmağın bir yolu var:

əl-ələ tutmaq!