Qədiməli ƏHMƏD
Şeirlər

 

 

 

SUSUR GECƏ

Bu gecə də susur gecə

yalanlar qabağında...

Yollar mat qalır yenə

piyada fiqurların

qurbanlıq həyatına...

 

Kimsə də addımlayır

hiyləgər vəzir kimi.

Bilinmir bu oyunda

kim sıxıb əzir kimi?

 

Burda yalanla “doğru”

o qədər yaxın ki...

İtləri də gizlədir

göy üzünə hürməyi.

Susur yollar, küçələr,

susur gecə...

 

PƏRVANƏNİN VÜSALI

Gəlibsən özündən xəbərsiz kimi,

Çırağın başına dönürsən belə.

İşıq da, sükut da əriyib gedir,

Sən də əriyirsən, sönürsən belə.

 

Vüsalın son anı ölümdü niyə?

Vaxtmı qisas alır bəxtdən, taledən?

Bilirdin yanmaq var eşqin sonunda,

Yenə təslim etdin ürəyini sən.

 

Bu eşqi əfsanə sayanlar da var...

Görəsən, bu eşqin nədir günahı?

Dünyanı tutacaq qarğışlar kimi

Korun-korun yanan qəlbinin ahı.

 

Yanırsan özündən xəbərsiz kimi...

 

EŞİTMİR

Açılmır üzünə gözlənən səhər,

Gözlərin dikilib indi hara, de?

Eşitmir səsini ötüb keçən vaxt,

Daha öz səsini divarlara de.

 

Otağı qaranlıq pəncərələrdən

Boylanıb baxdığın dünya talandı.

Bir də doymadığın məsafələr var,

Eşqi, sədaqəti dadlı yalandı.

 

Ölmüş bir gecənin ruhudu, bəlkə,

Susan gözlərində dayanıb qalan?

Tək keçmişin deyil, hər zamanını

Həyatdı, taledi gözündən salan.

 

Eşitmir səsini ötüb keçən vaxt...

 

GECƏ DƏ

Üzü bomboz küçələrin

adamsız adamları...

Külək də oyada bilmir

ömürlük yatanları.

 

Əllər göydən üzüldükcə

yorğun düşür ayaqlar.

Tanrının hesab sayında

boşunadı hər nə var.

 

Gecə də ulamaqdadı

tənha yalquzaq kimi.

Vaxtsa insan həyatında

qurulmuş tuzaq kimi...