MUSA YAQUB
MİRZƏ MÜƏLLİM

 

 

Qalıb xatirəmdə yaxşılıqların,

Ey xalqın adamı, haqqın adamı,

Sən ey Şərq adamı, ey qafqazlı ər,

Könlüm məzarını salama gələr.

 

Mən səndən ötrü axı kim idim,

Adamsız, kimsəsiz, yazıq bir yetim.

O nə qayğı idi, çıxdı qarşıma,

Zamanla təzəcə gəlirdim dilə.

 

Heç palto sözünü bilmirdim hələ.

Buynuzdan Bakıya  gələn yollarda

Kuzovlu maşında üşüyən canım

Çölün küləşi idi mənim yorğanım,

 

Qılçıqlı bədənlə gəldim yanına

Mən bir küləş adam, sən günəş adam

Yetimlik vaxtını aldı yaddaşın,

Bu yazıq halımı görüb kövrələn

 

Ürəyi gizlincə ağlayan kişi

Gizləndi gözündə bir damla yaşın,

İttifaqımızda iş tünlüyündə

Mənim üçün iş yeri saxlayan kişi

 

Məni xəcalətə salma bu qədər

Mən belə qayğılar görməmişəm, yox.

Mən yumruq altından, mən daş altından

Mən kotan altından çıxıb gəlmişəm.

 

Ədalət naminə, millət naminə,

Böyük rəhbərlərlə döş-döşə gələn,

Ey vicdan adamı, ey kamil insan,

Sən necə durmusan haqq tərəfində

 

Vəzifə sərfində deyildin axı,

Böyük dayaqlara, dayaq verdiyin.

Haqqa, yaxşılığa ayaq verdiyin.

Sidq ilə xalqına könül bağlayan

 

O olan meydanda nə yalan, nə zad.

Hər cürə nəfsdən ürəyi azad.

Tamahı özündən uzaq saxlayan,

Təpədən-dırnağa ay insan kişi.

 

Qorxaqlar qorxdular –

Səlahiyyətni göydə aldılar –

Amma təyyarəsi göyün qatında

Uçurdu, uçurdu

 

Pənbə buludları tutub qucurdu.

Təyyarə uçurdu.

Uçub əridirdi dumanı, çəni

Hələ ucalığa aparır səni

 

Yox, o təyyarəni endirmək olmaz

O sənin ruhundu Mirzə müəllim.

Sən elin oğlusan, elin çırağı

Elin çırağını söndürmək olmaz.

Söndürmək olmaz, Mirzə müəllim!

                                                   03.12.2019

                                                  Buynuz-Bakı