FİKRƏT QOCA
ŞEİRLƏR
Ana
Əziz anam, şirin sözlü anam,
Qəlbin kövrək, eşqin solmaz bahar.
Gülər üzlü, qara gözlü, anam.
Hara getsəm gözün mənə baxar.
Ana, qəlbim bu laylalar gəzər
Doğma səsin ömrü gülbəzər
Laylay dedin ana, laylay dedin mənə,
Həyat verdin mənə, əziz ana.
Laylan hələ yaşar, laylan ellər aşar,
Günəş kimi yana-yana, ana.
Ana, səsin aydın səhər ola,
Ana, qəlbin keşik çəkər bizə.
Yolum üstə uzaq səfər ola,
İşıq dolar nurdan düşən gözə.
Mənim görən gözüm sənsən, ana,
Ömrüm günüm özüm sənsən, ana
Laylay dedin ana, laylay dedin mənə,
Həyat verdin mənə, əziz ana.
Laylan hələ yaşar, laylan ellər aşar,
Günəş kimi yana-yana, ana.
Laylay dedin ana, laylay dedin mənə,
Həyat verdin mənə, əziz ana.
Laylan hələ yaşar, laylan ellər aşar,
Günəş kimi yana-yana, ana.
Həyat verdin mənə, əziz ana.
Günəş kimi yana-yana, ana.
YAZIĞIM GƏLİR
Nələr görməyir gözüm,
Həm görüm, həm də dözüm...
Gözə hayıfım gəlir.
Bu nadan adamlara
Acı sözlər yazardım.
Sözə hayıfım gəlir.
SEVGİ
Sevgi ən şirin nemət,
Həm də ən ağır işdi.
Leyli-Məcnuna qalsa,
Kökümüz kəsilmişdi.
DÜNYA
Dünya qəliz dünyadı,
Sən yaşa, döz, dünyadı.
Dünya haqlı olacaq,
Əyri ya düz dünyadı.
HƏKİM VƏ XƏSTƏ
Dedilər: ağır xəstədir.
Xəstə lap can üstədir.
Həkim işə girişdi.
Dedi: çox ağır işdir.
Vaxt əridi, gün keçdi,
Həkim lap əldən düşdü.
Xəstə də durub baxır,
Nə ağlamır, nə gülmür.
Həkim yazıq neyləsin?
Xəstə dirənib durub,
Xəstə ölmür ki... ölmür!
QANUNDAN KƏNAR
Qanundan kənar
İki addım atırıq dünyada.
Biri dünyaya gələndə,
O biri də, hə də...
27 fevral 1963
NECƏSƏN
Allahım, neyləyim ki, bu qanmazlar qansın.
Barı bir dəfə ağıllı söz deyəydilər;
Deyəydim: Necəsiniz, qanmayın, atamız yansın.
Gecə yaman uzundur
Gözümün işığına
hər kirpik bir yük olur.
Gecə yaman uzundur.
Bəzən bir ömürdən də
bir gecə böyük olur.
Gecə yaman uzundur.
Qəlb vüsalın möhtacı,
Göz yuxunun möhtacı,
Gecə yaman uzundur.
İndi yəqin yuxuda
Xumar-xumar gülürsən,
Eh... sən hardan bilirsən
Gecə yaman uzundur.
Haqq axtarana
Sən haqqı axtarırsan!
Düzdür haqq olan yerdə
Olmayan hər şeydən var.
Haqq Allah yanındadır,
Orda da bir şeytan var.
31.08.2017
Деревья
Редеет лес по берегам Куры,
Падают стволы,
Как будто бы в округе нет воды.
Откуда ждать спасенья от беды?
Но нет, не от грозы,
Не от пилы,
Не от безводья падают стволы.
В лесу побеги юные встают,
И шепчутся над мертвыми стволами.
И жизнь во всем значенье познают,
С ее знакомясь острыми углами.
Стволы, стволы, стволы по берегам –
Деревья пали у речной излуки,
Безжизненные ветви – словно руки.
А каждое при жизни – великан.
Повержены могучие стволы,
Как будто здесь рубился Кёроглу.
Море
И родится в море.
Солнце море пробуждает,
И уже в дозоре
Волны ходят, отливая
Серебром и златом,
Серым жемчугом играя
И голубоватым.
Песня ветреного строя,
Нордовая нота;
Что написано волною,
То волною стерто.
И уже глазами в воду
И мечтами в воду
Ты ныряешь, ты играешь
В новую свободу.
И, стремительно и нежно,
Чайкой длиннокрылой
В воду падает надежда –
С головой накрыло!
И серебряную рыбу
В мокром клюве держит.
И своею глубиною
И голубизною
Небо море одаряет,
Словно новизною.
И уже удары сердца –
Как удар прибоя...