Şəmkir
Mətanət Qudsi

 

 

 

 

 

 

i
 
                GÖZ  YAŞI

Görən  nə  söyləyir,  axdıqca  gözdən, 
Gülüşmü,    sevincmi,   
Ahmı,  kədərmi…   
Nədən  qərar  tutmur
Səltənətində, 
Bəlkə  vəfasını  göstərir  mənə, 
Bəlkə  darıxmağa  qoymayır  məni, 
Bəlkə  dərdlərimi  bölüşür  mənlə, 
Bəlkə  mənimlədir, 
Onun  sevinci?
Bəlkə  o  mənimlə  rahatlıq  tapır, 
Bəlkə  yanağımda  düşüb  dincəlir, 
Bəlkə  yuvasından  çıxıb  qırağa,   
Gəlir  həmdəmini  o,  yoluxmağa?
Bəlkə  də  darıxır  mənimçün  hər  gün, 
Bəlkə  hər  gün  gəlir  mənlə  görüşsün?
Bəlkə  həmdərd  bilir  məni  özünə,   
Bəlkə, 
Ehtiyac  var,  həmdərd  sözünə? 
Gəl  dərdləşək,   
Göz  yaşı…   
Sən  naşı, 
Mən  naşı.   
                 
            MƏKTUB 
Səssiz  qaranlıq,    gecə... 
Şam  işığı,    birdə  mən, 
Məktub  yazıram  sənə. 
Qarşımda  dəftər,  qələm. 
Dilimdə  gileylərim, 
Sinəmdə  kədər,  ələm. 
Məktub  yazıram, 
Sənə... 
Qaralır  ağ  vərəqlər, 
Barmaqlarım  incidir, 
Vücudunu  qələmin. 
Dərdlərim  qalaq-qalaq, 
Ümidlər  qucaq-qucaq
Şam  işığı,  bir  də  mən, 
Gecə  səssiz  qaranlıq. 
Məktub  yazıram  sənə... 
Hərflərdən  qurub  söz, 
Sözlərdən  ifadəmi. 
İfadələrdən  qurub, 
Öz  həyat  hekayəmi, 
Ünvanlayıram  sənə... 
Yetşəcək  bu  məktub
Bir  gün  sənə, 
Bilirəm. 
Aç  oxu  sətir-sətir, 
Aç  oxu,    arzu-arzu. 
Aç  oxu  qurtum-qurtum. 
Duzludurmu?
Gecə  səssiz, 
Qaranlıq. 
Şam  işığı  bir  də  mən... 
Xəyalımdasa  sənsən. 
Barmaqlarımı  sıxan, 
Qələm... 
Qarşımda  ağ  vərəqlər, 
Vərəqlərə  hopmuş 
Ağ  ləkələr... 
Gecə  səssiz, 
Qaranlıq. 
Şam  işığı, 
Bir  də  Mən… 
Bir  də... 
Xəyalımda  Sən. 
                 
      BÖYÜK  ITKI
 
Yanır  bağrım,  daşır  öfkəm. 
Tut  əlimdən  möhkəm-möhkəm. 
İnan  olmur  buna  dözmək
Şairləri  itirəndə.   
 
Dağıma  çən,   duman  düşür, 
Göynəyir,  qəlbim  üşüyür. 
Gözəl  dünya,  gözdən  düşür, 
Şairləri  itirəndə. 
 
Gözümdən  axan  qan  olur, 
Böyük  dünya  dalan  olur. 
Xoş  güzəran  yaman  olur, 
Şairləri  itirəndə.   
 
Dağlar  necə  danışacaq? 
Qönçə    açmamış  solacaq  . 
Qarabağ    qan  ağlayacaq    şairləri  itirəndə…   
 
     
QƏLBIMDƏKI  SEVGININ  ƏKSI
 
Yaxşı  dinlə  sözumü,   
Ola  bilsin  bu  sondur. 
Səni  sevə  bilmədim, 
Çox  vaxt  etsəm  də  məcbur. 
 
Ürəyimdəki  buzlar, 
Ərimədi  ahımdan. 
Yalan  imiş  bu  eşqim, 
Keç  mənim  günahımdan. 
 
Sənə  aid  hər  nə  var, 
Silərək  yaddaşımdan. 
Bu  gərəksiz  oyunu, 
Çıxarmışam  başımdan. 
 
Sənli  xatirələri,   
Büküb  odlu  kağıza,   
Küləyə  verəcəyəm,   
Külü  qarışsın  toza. 
 
Səni  heç  sevmədim  ki,   
Sevə  bilmədim  neynim. 
Sənə  olub  əzəldən, 
Nə  bir  hissim,  nə  meylim. 
 
Ürəyimi  susdurub,   
Yummuşam  gözlərimi. 
Qorxuram  ki,    açarlar
Bu  yalan  sözlərimi. 
 
***
 
Bu  gecə,  bir  əsərdə 
Yaşatdım  ikimizi… 
Bir  sən  idin,    bir  də  mən
Bir  də  sevda  dənizi.   
 
Həddimizi  aşmadan, 
Yasanılan  günləri
Qələmə  dedim  bir-bir. 
O  yazdi,  mən  danışdım,   
Sənlə  belə  tanışdim…   
Gizli  görüşümüzdən, 
Söyləmədim  söz  belə. 
Sənsiz  keçən  günləri, 
Sabahları,  dünləri
Söyləmədim  qələmə.   
Qoy  car  çəkməsin  dedim, 
Sevgimizi  aləmə.   
Verdiyin  ümidləri, 
Pıçıldadim  xəyalən. 
Bir  o  bildi  bir  də  mən. 
Bu  gecə  əsər  yazdim, 
Sənə  əsər  etdimi, 
Söylə  bu,  yazdiqlarim? 
Haqlısan,  yalan,  desən. 
Həmçinin  haqliyam  mən. 
Özün  yoxdun,  xəyalin
Mənimləydi  o  gecə. 
Xəyalınla,  de  əsər 
Yazılmazmıydı  səncə? 
Hiss  olundumu  burda
Sənsizliyimin  izi?
Bu  cür  yaranir  demə, 
Əsl  eşq  mənzərəsi. 
Adı-  sənsiz  səninəm.   
Sonda  imzami  qoydum, 
Əsəri  yazan,    sənəm… 
 
            BAXIRDIN
 
Bilirsən,    o  üzün  yadımdan  çıxmır.   
Gözlərin  necə  də  baxırdı  mənə.   
Sanki,    küsdüyümdən  xəbərsiz  kimi,   
Biçarə,  ümidlə  baxırdın  mənə. 
 
Mənnən  soyumusan  indi,  bilirəm,   
O  zaman  hisslərim  satmışdı  məni. 
Günahsız  -  günahsız  baxsan  da  yenə,   
Bilirdin,  bilirdin  sevirəm  səni. 
 
Mən  küskün  durmuşdum  səndən  aralı, 
Sən  mənə  yaxındın  xəyalın  qədər. 
Eşqimi  dansan  da  təkidlə,  inan 
Sən  xəbərdar  idin  hər  şeydən  o,  an.